ég heyri malbikið tala til mín,nröddin er hrúf gegnum vélarniðinn,ndaðrið er beinskipt og traustvekjandi,nog vegurinn sannfærir mig.nnen hver sem hraðinn er við höggið,nþá reynist flugið ekki mikið,nþví ég og bílrúðan erum stjörnur,nog okkur rignir yfir malbikið.nnog niður í faðm vegarins,nþá næ ég flugi engla,nég heyri himnakór bremsufara,nog bý mig undir lendinguna.nnen ég kann ekki á englatækni,nog ég lendi ekki með lægni.nkem fyrst niður með hausinn,nog brýt þannig á mér hálsinn.nnverkið hefur engan ramma,nþetta er abstrakt ég við kantinn,nnafnið skerst djúpt ofan í malbikið,nog blóð mitt er undiskriftin.nnég vildi óska að þú ættir,nþessa síðustu mynd af mér,nþví ég vil að þú skiljir,nað það var hjartað sem tók frammúr.nnen kaldhæðnin er sú að vegurinn er,nalltaf jafn langur þó ég flýti mér...