Ég hafði enga ástæðunég hafði enga afsökunnfyrir þungu orðunumnsem ég missti út úr mér.nnAndartakið staðnaðinþögnin var svo þrúgandinég reyndi að leita í augu þínnen þau voru tóm.nnHugsanirnar hringsnerustnskynsemin var flogin burtnég heimsku mína harmaðinnú var botninum náð.nnÉg orðum saman raðaðinþví tekið hafði ákvörðunnað gefast upp í stríðinunáður en það hófst.nnÞví ég hleyp stundumnfram úr mínum hugsunumnen hrasa á sprettinumnog fell svo harkalega niður.