ii.i. Þögul för
vegurinn þakinn þyrnum
Þrír varðmenn
blóðþyrstir, blindir
ii. Hljóður læðist hjá
þagmælskan þrúgandi
gulls ígildi
iii. Skerandi ljós
blindar mig
læstar dyr
standa mér opnar
iv. Leiðin handan
liggur djúpt
í frjálsu falli
ég glatast
v. Hugdjarft flón
sleppir hiklaust taki
ráfandi, villtur
að útgönguleið
vi. Vitund mín klofnar
dauðinn fölnar
sandur stundaglassins
seitlar úr höfði mér
vii. Auga mitt sokkið
hálfur í þessum heimi
Líflaus tóft fær séð
sem mönnum er hulið
viii. Aftaka dyggðar
réttlæti fullnægt
Flugnasuð,
vein manna
ix. Myrkur geislabaugur
krýnir höfuð mitt
Augu þín tendruð
dómsdagsbálið
x. Fjarri harmi
ásýnd þín yljar mér
leggst upp að barmi
djúpt í faðmi þér
xi. Blóðug mein
af heljarskörum hylltur
Ástríðukvein
Trylltur
xii. Og ég herði að kverkum þér
koss okkar mettaður dreyra
Og þú herðir að kverkum mér
hvíslar mér hröfnum í eyra
—
xiii. Átthyrnda sól!
Kallaðu nafn mitt!
Morgunstjarnan hungrar
xiv. Níu dagar
og níu nætur
blóð kallar
á blóð
xv. Gegn níu hlið hrjáður,
hef ég gengið dyggur
sem völvuþráður
í nálarauga liggur
xvi. Frá skuggaós
streymir allur minn styrkur
Það skærasta ljós
skapar dýpsta myrkur