In de jaren zestignHoorde ik een stemnHij kwam niet uit de hemelnHij kwam niet uit de helnZoveel mooie woordennEn ik wist niet wie het wasnDie stem kwam uit een doosjenOp de kastnnMijn moeder zei: Dat is de radionIk dacht: Het is een wondernEn ik kan mijn hele levennNiet meer zondernDat wondernnIk hou van de radionIk hou van de radionIk hou van de radionRadio radionnIk kijk de laatste tijd nooit meer TVnAl die stomme spelletjesnWat moet je daar nou meenGeef mij maar de illusienVan een vrouw die ik niet kennIk hoor haar stem alleen voor mijnDe rest denk ik erbijnnIk hou van de radionIk hou van de radionIk hou van de radionRadio radionn's Morgens word ik wakker met een stem die mij omarmtnEn 's avonds ga ik slapen met een stem die mij verwarmtnIk zie het liefst de wereld met mijn ogen dichtnEn de ideale liefde is de liefde die tot niets verplichtnnDus ik hou van de radionIk hou van de radionIk hou van de radionRadio