Butanding, butandingnPinakamalakingnIsda sa mundonNakita konnSa Bikol, sa Donsol, ako ay nagpuntanPagbaba ng bus, lumipat sa bangkanPagdating sa laot, sa laot tumalonnAt doon ko siya unang nakitanMuntik kong maapakan higanteng nagdaannMalapad pa ang ulo sa bangkanWalong puno ng N’yog ang kanyang kabilugannAt ang haba niya ay anim na dipannButanding, butandingnPinakamalakingnIsda sa mundonNakita konMalaki sa akinnMalaki pa sa iyonSana minsa’ynMakita monnSa lawak ng bibig nito ako ay kasyang-kasyanButi at katas ng dagat lang ang kinakain niyanMaliliit na hayop ang kanyang sinasalanKaya pala laging nakanganganKung ako si butanding, ayokong lunukinnMga goma, bubog, plastik at latanKatas mula sa mina at tambak ng panaponnAyokong lunukin, ayokong malasonnnButanding, butandingnPinakamalakingnIsda sa mundonNakita konMalaki sa akinnMalaki pa sa iyonSana minsa’ynMakita monnPaalam butandingnHanggang sa muling pagtatagponIngat kayonPaguwi sa aminnAy ipagmamalakingnNagkatagpo tayo